Historia wermutu
Historia wermutu
Dziś przepisy UE definiują „wermut” (lub „vermout”) jako produkt składający się w co najmniej 75% z wina, z dodatkiem cukru, wzmacniany alkoholem i aromatyzowany destylowanymi lub naparowymi składnikami roślinnymi – przy czym obowiązkowo musi zawierać rośliny z rodzaju Artemisia (bylica). Sama nazwa „wermut” wywodzi się z niemieckiego słowa.
Tradycja winiarska sięga początków ludzkości i jest głęboko zakorzeniona w wielu kulturach. W czasach starożytnych produkcja wina rozprzestrzeniła się na obszarze całego basenu Morza Śródziemnego, zwłaszcza w Fenicji i Grecji. To właśnie od tych ludów starożytni Rzymianie nauczyli się sztuki wyrobu wina i udoskonalili ją, rozwijając techniki produkcji i sposoby konsumpcji.
W starożytności wino charakteryzowało się gorzkim smakiem, wysoką zawartością alkoholu i ciemną barwą – dlatego rozcieńczano je wodą i mieszano z ziołami oraz żywicami, by uczynić je lżejszym i przyjemniejszym w odbiorze. Do wina dodawano piołun i inne gorzkie esencje, by pobudzić apetyt; następnie napój był filtrowany. Wielu uczonych opisywało sposoby wytwarzania i aromatyzowania wina, jednak po upadku Cesarstwa Rzymskiego techniki te w znacznej mierze zanikły na Zachodzie. Przetrwały natomiast na Wschodzie, gdzie były rozwijane i udoskonalane.
Dzięki swojemu położeniu geograficznemu – na styku Wschodu i Zachodu – to właśnie we Włoszech od XII wieku na nowo odkryto techniki produkcji i aromatyzowania wina.
Od XV wieku tradycja aromatyzowania win zaczęła się rozpowszechniać za sprawą publikacji drukowanych książek poświęconych tej tematyce.
W kolejnych stuleciach wymiana handlowa i kulturowa sprzyjała popularyzacji win aromatyzowanych w Europie. Ich wspólnym mianownikiem był składnik Artemisia absinthium – łacińska nazwa, która została przetłumaczona na różne języki, z których największe znaczenie zyskało niemieckie „wermouth”. Wino aromatyzowane artemizją (czyli „wermouth”) dotarło do Turynu w drugiej połowie XVIII wieku dzięki powiązaniom między dworem sabaudzkim a austriackim. Odniosło natychmiastowy sukces – do tego stopnia, że piemonccy winiarze zaczęli tworzyć własne wersje.
Optymalne warunki do uprawy surowców – winogron i ziół aromatycznych – w połączeniu z rozwiniętą wiedzą enologiczną przyczyniły się do rozkwitu produkcji. Tak narodził się „Vermouth di Torino”.
W pierwszej połowie XIX wieku udoskonalono techniki produkcji wermutu, co umożliwiło przejście do wytwarzania na skalę przemysłową. W Turynie działało wówczas wiele kawiarni – miejsc spotkań towarzyskich i życia kulturalnego – w których panowała moda na wermut, a wraz z nim rozwijał się rytuał towarzyski par excellence: aperitivo.
To właśnie w takim kontekście narodziła się nowa marka – MARTINI, założona w 1863 roku przez trzech młodych przedsiębiorców: Alessandro Martiniego, Teofilo Solę i Luigiego Rossiego.
Produkty MARTINI są doceniane na całym świecie za wyjątkową jakość już od 1865 roku, kiedy firma otrzymała swój pierwszy dyplom uznania.
Dziś Martini & Rossi może poszczycić się ponad 500 medalami, w tym ponad 150 złotymi!